Tassen

De moeder van Nienke wist dat ze van dit soort stoffen hield dus zou een tas daarvan een mooi kado zijn. Dat bleek helemaal te kloppen.

Ook van dekens zijn mooie tassen te maken. Met dank aan Berend voor zijn internaat-deken.

Van ‘ Déjà Vu Ton’ kreeg ik een aantal hele mooie meubelstof-stalen. De eerste tas die ik er mee heb gemaakt is deze kleurige schoudertas. Aan de ene kant Ton’s stoffen. Aan de andere kant leer van Jessica’s oude jas. Gekocht door Victor en Maria om cadeau te doen aan […]

Wilma wilde een klein tasje hebben, maar wel met ruimte voor haar bril. Dit was de oplossing die ik verzon.

Een tasje dat ik zelf al tijden draag en gemaakt heb voor bij mijn Creenstone jas.

Hij kreeg als werknaam ‘de boswachterstas’ omdat hij van zo’n lekker gevet, groen leer gemaakt is en de ‘knoesten’ gebruikt worden. Met handige vakjes en een sleutelhangersluiting.

Dit tasje heeft dezelfde kleuren als tas Rene(e). Alleen is hij een stuk kleiner.

Geen persoon die me hier aan doet denken. Ik zie alleen maar een felgroene opblaasbare krokodil voor me. Maar die heeft volgens mij geen naam. Crèmekleurige tas met strookje ‘krokodillenleer’ waardoor hij mooi bol blijft staan.

Marjon vroeg een tas á la Pep maar dan in haar favoriete paars-tinten. Een tussenmaat, met stof en asymmetrische figuren. Leuke opdracht! Dit kwam eruit.  

Jose houdt van tassen waar ze in kan rommelen. Gemaakt van zacht, dik en soepel leer. Toch ook 2 vakjes in de kleurige voering voor de belangrijkste spullen.

Bruin, zwart en net zo mooi als mijn kind dat ik voor School’s Cool begeleid.

Wat eerst het jasje van Maurice was is nu een tas waarbij de zakken hun functie blijven behouden.

Maya, net geboren, het eerste kleinkind van Yvonne een collega van mij. Mijn kinderen waren lang geleden fan van Maya de Bij, Vandaar de kleuren. Gemaakt van suède, superzacht als een baby (bijen) huidje. De voering is van een Afrikaans lapje stof omdat Maya ook Afrikaanse genen heeft.

Omdat tas Nienke verreweg de hoogste score kreeg op mijn vorige expositie maakte ik deze tas. Een maatje kleiner, Ipad-grootte, maar dezelfde kleuren. Nienke zorgde zelf voor de naam; die van haar in november geboren baby.

Er was eens een mevrouw die liet haar traditionele ligstoel (maar dan maatje XL) stofferen in Malden zodat ze hem in de kamer kon zetten. Ze koos een stof met kleuren waar ik nog stukken leer van had. Een prachtige combinatie!

Deze tas met Engelse ruit is naar Joke genoemd omdat zij nu in Engeland woont maar vroeger als Schalkwijkje onder deze deken geslapen heeft.

Als dank voor al die restanten leer maakte ik met veel plezier deze tas voor mijn “stoffeer-juf”. Ze had zelf het patroon al jaren in de la liggen. En het leer was over na het stofferen van haar eigen bank.

Gieke vond tas Paolo erg leuk, zeker met de kleuren van tasje Willemijn. En zie hier: Een kruising van deze twee.

Genoemd naar mijn collega. Van “klein meisje” tot eigenaar van een eigen bedrijf (Chi-Kita). Maar toch is dat niet waar de meeste mensen aan denken bij het horen van die naam. Vandaar deze tas.

Dit zomerse tasje is gemaakt met de kleuren die Dian zo goed staan en die zo goed bij haar karakter passen.

Een lentetasje. Omdat we daar zo’n behoefte aan hebben na deze lange winter.

Tanja had een jas waar ze geen afscheid van kon nemen. Toen vroeg ze mij of ik niet een tas kon maken waar een stukje van de jas in verwerkt zou worden. Zo kan ze de jas wegdoen en hem toch blijven dragen.

Deze kleur groen deed me denken aan dat mooie leren jasje van Saskia. Ingeklapt goed voor portemonnee en telefoon. Uitgeklapt past er een Ipad in.

Een stoere zadeltas van leer en wollen dekenstof met een vleugje paard.

Deze leren werktas heet zo omdat de naam zowel voor een jongen als voor een meisje kan. Zoals deze blauw-grijze tas. Daarbij heeft Rene Kleijn ook nog over Mr. Blue gezongen.

Mijn moeder was doel op borduren en wilde onze hond op die manier vereeuwigen. Omdat er geen cocker spaniel patroon bestond werd het een tekkel. En na zo’n 40 jaar kreeg hij van mij een nieuw ‘lijstje’.

Omdat ze heel hard zit te werken aan het schrijven van haar proefschrift. Nadat ze jarenlang onderzoek heeft gedaan naar grassen, zaden en planten.

Riko én Kai hebben jarenlang gezeten op de gele bank waar deze tas van gemaakt is.

Strak, zwart, stijlvol en eigenwijs. Met een passie voor fietsen. Dat is Wolly. Dat is dit tasje.

De blouses van onze Duitse gaste, die een turbocursus Nederlandse taal volgde, passen goed bij dit tasje.

Twee staaltjes met een prachtige ei-vorm kon ik niet verknippen tot een zak. In plaats daarvan kreeg Agnes een handig tasje voor telefoon, sleutels en beursje.

Marjos had zo’n handig leuk tasje. Die wilde ze ook wel eens in andere kleur zien.

Deze tas krijgt een mooie naam omdat hij is gemaakt van prachtig soepel, zwaar leer en chic gevoerd is.

Lara koos de naam voor mijn ‘rasta-tasje’:“luister en kijk maar naar de geweldige CD ‘These streets’ van Paolo Nutini”.

Nog meer nostalgie. Deze is gemaakt van het jasje waar ik Ad 33 geleden in leerde kennen. Via een omweg is dat jasje weer terug gekomen, want eerst heeft mijn moeder er schoentjes voor de kinderen van gemaakt.

Henk vroeg hulp voor een verjaardagscadeau. De vraag was een werktas van soepel leer met veel rood en genoeg ruimte, ook voor de persoonlijke dingen. Ik ben benieuwd of deze aan de verwachtingen voldoet.

Een schoondochter die jarig, die dubbele initialen heeft (die ik verwerkte in het ‘ophangmechanisme’) en die muisgrijze suede laarzen heeft.

Een dochter met een nieuwe baan zonder representatieve tas inspireerde me tot het maken van deze werktas.

De bank die niemand meer wilde, maar waar de familie van Grunsven-Coster heerlijk op gezeten heeft, zit een beetje in deze shopper (met een randje van onze loveseat, die eerst tweezits-bank was).

Van restjes leer ontstaat er een handig uitgaanstasje. “Die is zeker voor Willemijn?” zei Ad tot mijn verbazing. “Ja, kijk maar naar de kleuren.” Bleek dat ik een NEC-tasje had gemaakt.

Het begon met een zoon die 21 werd en tassen van Freitag erg mooi vond. Een half jaar eerder hadden vandalen twee valmatten in de gymzaal met een mes bewerkt. Mazzel voor mij. Want die mocht ik meenemen! Een mooie uitdaging om daar een tas van te maken waar Abel […]