De moeder van Nienke wist dat ze van dit soort stoffen hield dus zou een tas daarvan een mooi kado zijn. Dat bleek helemaal te kloppen.
Weer een nieuw recycle-materiaal: fietsbanden. Precies de kleuren van de haren van Roos’ haar hond Rob. De gesp is afkomstig van de riem die Rob eigentandig heeft doorgebeten.
Van ‘ Déjà Vu Ton’ kreeg ik een aantal hele mooie meubelstof-stalen. De eerste tas die ik er mee heb gemaakt is deze kleurige schoudertas. Aan de ene kant Ton’s stoffen. Aan de andere kant leer van Jessica’s oude jas. Gekocht door Victor en Maria om cadeau te doen aan […]
Steve Jobs bemoeide zich met de kleinste details van een product, tot en met de verpakking aan toe. De naam voor dit tasje waarin je je iPhone kunt opbergen was dan ook snel gevonden. Terwijl Apple de iPhone nog mooier probeert te maken met een randloos design, lever ik mijn […]
Wilma wilde een klein tasje hebben, maar wel met ruimte voor haar bril. Dit was de oplossing die ik verzon.
Hij kreeg als werknaam ‘de boswachterstas’ omdat hij van zo’n lekker gevet, groen leer gemaakt is en de ‘knoesten’ gebruikt worden. Met handige vakjes en een sleutelhangersluiting.
Geen persoon die me hier aan doet denken. Ik zie alleen maar een felgroene opblaasbare krokodil voor me. Maar die heeft volgens mij geen naam. Crèmekleurige tas met strookje ‘krokodillenleer’ waardoor hij mooi bol blijft staan.
Meestal heeft een tas een naam en denk je onder het werken veel aan die persoon. Soms moet je veel aan iemand denken en krijgt een tas dan die naam.
Er kan nog een licht paardenluchtje (bijv. van het paard van Iris) aan deze tas hangen want de handvatten zijn gemaakt van een gebruikt paardentuig.
Marjon vroeg een tas á la Pep maar dan in haar favoriete paars-tinten. Een tussenmaat, met stof en asymmetrische figuren. Leuke opdracht! Dit kwam eruit.
Omdat ik nog veel ideeën had maakte ik nog een tas die voor Marjon zou kunnen zijn. Deze wat stoerdere tas, zonder stof maar weer wel met asymmetrische figuren (zie tas Marjon1) heeft een erg ludiek zijvakje. Nu kon ze kiezen!
Jose houdt van tassen waar ze in kan rommelen. Gemaakt van zacht, dik en soepel leer. Toch ook 2 vakjes in de kleurige voering voor de belangrijkste spullen.
Bij het maken van tassen blijven er soms prachtige stukjes leer over. Waar je bijvoorbeeld een mooi hals-sieraad van kunt maken.
Prachtig stijlvol tasje van zacht rundleer met als eyecatcher de speciale hengsels in dezelfde kleur. In een eerder leven deden ze dienst als bretels.
Maya, net geboren, het eerste kleinkind van Yvonne een collega van mij. Mijn kinderen waren lang geleden fan van Maya de Bij, Vandaar de kleuren. Gemaakt van suède, superzacht als een baby (bijen) huidje. De voering is van een Afrikaans lapje stof omdat Maya ook Afrikaanse genen heeft.
Omdat tas Nienke verreweg de hoogste score kreeg op mijn vorige expositie maakte ik deze tas. Een maatje kleiner, Ipad-grootte, maar dezelfde kleuren. Nienke zorgde zelf voor de naam; die van haar in november geboren baby.
Nu een lieve dame uit Amersfoort dit tasje gekocht heeft durf ik wel te zeggen dat dit tasje lang in het geheim het Vitesse-tasje heette. Met al die rare sentimenten zou die anders voor Nijmegenaren onverkoopbaar zijn. Om niemand voor het hoofd te stoten komt hij in de boeken met […]
Er was eens een mevrouw die liet haar traditionele ligstoel (maar dan maatje XL) stofferen in Malden zodat ze hem in de kamer kon zetten. Ze koos een stof met kleuren waar ik nog stukken leer van had. Een prachtige combinatie!
Deze tas met Engelse ruit is naar Joke genoemd omdat zij nu in Engeland woont maar vroeger als Schalkwijkje onder deze deken geslapen heeft.
Jarenlang spaarde hij stropdassen met een bedrijfslogo. Helaas kon de verzameling niet mee verhuisd worden. Ik kreeg een deel ervan en gebruikte het voor deze tas.
Weliswaar aan elkaar gemaakt met naald en draad in plaats van botje en pees maar verder lijkt het aardig op een tasje uit het ‘Holenbeer-tijdperk’.
Omdat Wolly een eigen tasje had gekregen wilde zijn vriend Jos er ook een. Maar geen zwarte want hij was niet van het zwarte. Na veel ouwehoeren (het was aan het einde van een feestje) kwam hij erachter dat hij eigenlijk helemaal geen tasje hoefde! Maar toen was dit idee […]
Als dank voor al die restanten leer maakte ik met veel plezier deze tas voor mijn “stoffeer-juf”. Ze had zelf het patroon al jaren in de la liggen. En het leer was over na het stofferen van haar eigen bank.
Gieke vond tas Paolo erg leuk, zeker met de kleuren van tasje Willemijn. En zie hier: Een kruising van deze twee.
Genoemd naar mijn collega. Van “klein meisje” tot eigenaar van een eigen bedrijf (Chi-Kita). Maar toch is dat niet waar de meeste mensen aan denken bij het horen van die naam. Vandaar deze tas.
Dit zomerse tasje is gemaakt met de kleuren die Dian zo goed staan en die zo goed bij haar karakter passen.
Tanja had een jas waar ze geen afscheid van kon nemen. Toen vroeg ze mij of ik niet een tas kon maken waar een stukje van de jas in verwerkt zou worden. Zo kan ze de jas wegdoen en hem toch blijven dragen.
Deze kleur groen deed me denken aan dat mooie leren jasje van Saskia. Ingeklapt goed voor portemonnee en telefoon. Uitgeklapt past er een Ipad in.
Deze leren werktas heet zo omdat de naam zowel voor een jongen als voor een meisje kan. Zoals deze blauw-grijze tas. Daarbij heeft Rene Kleijn ook nog over Mr. Blue gezongen.
Mijn moeder was doel op borduren en wilde onze hond op die manier vereeuwigen. Omdat er geen cocker spaniel patroon bestond werd het een tekkel. En na zo’n 40 jaar kreeg hij van mij een nieuw ‘lijstje’.
Omdat ze heel hard zit te werken aan het schrijven van haar proefschrift. Nadat ze jarenlang onderzoek heeft gedaan naar grassen, zaden en planten.
Mevr. de Kloet van de Larix, waar ik bewegingslessen geef, had zo’n leuke tas bij zich. Daar kon ik wel wat mee.
De blouses van onze Duitse gaste, die een turbocursus Nederlandse taal volgde, passen goed bij dit tasje.
Twee staaltjes met een prachtige ei-vorm kon ik niet verknippen tot een zak. In plaats daarvan kreeg Agnes een handig tasje voor telefoon, sleutels en beursje.
Deze tas krijgt een mooie naam omdat hij is gemaakt van prachtig soepel, zwaar leer en chic gevoerd is.
Lara koos de naam voor mijn ‘rasta-tasje’:“luister en kijk maar naar de geweldige CD ‘These streets’ van Paolo Nutini”.
Nog meer nostalgie. Deze is gemaakt van het jasje waar ik Ad 33 geleden in leerde kennen. Via een omweg is dat jasje weer terug gekomen, want eerst heeft mijn moeder er schoentjes voor de kinderen van gemaakt.
Henk vroeg hulp voor een verjaardagscadeau. De vraag was een werktas van soepel leer met veel rood en genoeg ruimte, ook voor de persoonlijke dingen. Ik ben benieuwd of deze aan de verwachtingen voldoet.
Een schoondochter die jarig, die dubbele initialen heeft (die ik verwerkte in het ‘ophangmechanisme’) en die muisgrijze suede laarzen heeft.
Een dochter met een nieuwe baan zonder representatieve tas inspireerde me tot het maken van deze werktas.
De bank die niemand meer wilde, maar waar de familie van Grunsven-Coster heerlijk op gezeten heeft, zit een beetje in deze shopper (met een randje van onze loveseat, die eerst tweezits-bank was).
Van restjes leer ontstaat er een handig uitgaanstasje. “Die is zeker voor Willemijn?” zei Ad tot mijn verbazing. “Ja, kijk maar naar de kleuren.” Bleek dat ik een NEC-tasje had gemaakt.
Het begon met een zoon die 21 werd en tassen van Freitag erg mooi vond. Een half jaar eerder hadden vandalen twee valmatten in de gymzaal met een mes bewerkt. Mazzel voor mij. Want die mocht ik meenemen! Een mooie uitdaging om daar een tas van te maken waar Abel […]